Achtergrond

Een van mijn eerste ervaringen is de ervaring die ik me als de dag van gisteren herinner en die mijn leven bepaald heeft. Ik kreeg hem na een auto ongeluk. Ik was drie jaar oud. De ervaring is onbeschrijflijk, maar ik zou hem nu omschrijven als een eenheidservaring. Een ervaring waarbij ik het leven direct ervoer: zonder verstand, zonder concepten, gewoon zoals het is: een onmetelijke kracht die volledig is in zichzelf en voelt als pure liefde. Tegen mijn broer zei ik als driejarig ventje dat ik Jezus gezien had.

Als kind zag ik de natuur – en daarmee de mens – als een perfect en zelfhelend systeem. Zo vond ik het ingenieus dat bloed een signaalkleur heeft. “Dan kan je zien dat je lekt!” riep ik in al mijn enthousiasme. Als bloed immers transparant zou zijn, zou je ongezien leeg kunnen lopen. Ik zag een oneindige intelligentie achter alles wat er gebeurt. 

Als jong kind leefde ik in die oneindige intelligentie en verwonderde ik me over alles. Wat me verbaasde is dat niemand mij daarin bevestigde, dat niemand dat ook zo zag. Dat frustreerde me mateloos en gaf veel boosheid.

Afscheiding

Het is me duidelijk geworden dat dit proces van ´afscheiding van het geheel´ zich in een ieder van ons afspeelt. Het gebeurt onbewust. We kunnen ons niet meer herinneren dat we "heel" waren. Maar ergens voelen we die kracht, die heelheid nog. Ergens voelen we dat we veel meer zijn dan wat we denken te zijn; dan het verhaal van wie we zijn.
We worden op jonge leeftijd allemaal in meer of mindere mate gedwongen onszelf te verlaten en een persoonlijke rol aan te nemen in de wereld van individuen. We krijgen een naam, verantwoordelijkheden en zijn dan iemand geworden die het in zich heeft om gelukkig te worden als hij/zij juist handelt. Een kenmerk van het verlies door deze afscheiding is een combinatie van verzet en verkramping en het zoeken naar heelheid met het verstand door middel van denken. Het verstandelijke alternatief voor heelheid is erkenning, begrip, aanzien, goedkeuring, acceptatie, gezelligheid, aandacht etc. De meeste mensen zitten vast in een denkpatroon om een verstandelijk alternatief voor heelheid te verkrijgen. Wat we eigenlijk zoeken is de liefde en eenheid die we al zijn. We zoeken er alleen naar vanuit het verstand. Het is als een oog dat zichzelf probeert te zien.

Waarheid of voorgestelde wereld?

Eigenlijk zonder te merken werd de oneindige intelligentie die ik ben (en we allemaal zijn) vervangen door een nieuwe werkelijkheid, een wereld van het individu, een wereld waarin het individu iets moet doen om iets te wórden, een wereld waar behoefte en presteren centraal staan en waar pijn vermeden wordt. Ik ging deze wereld aannemen als waarheid. Tegelijkertijd wist ik dat er fundamenteel iets mis was en ik begreep niet dat niemand in mijn omgeving hier over sprak, dit niet merkte en dat iedereen akkoord ging met deze voorgestelde wereld.

Terug naar de waarheid

Dat ik iets moest wórden om te slagen in het leven voelde fout, onnatuurlijk en verwarrend, het klopte niet, maar het was blijkbaar zo. Ik haalde mijn VWO, ging Rechten studeren aan de Rijksuniversiteit van Leiden, werd lid van De Leidse Studentenvereniging Minerva, studeerde Business Studies & Export Management in Londen, en ik bouwde een carrière op in het bedrijfsleven. Hoewel ik zowel maatschappelijk als financieel heel succesvol was, voelde ik maar kort de blijdschap over wat ik had bereikt. Dat gold voor elke droom die ik najoeg, ze bleken slechts tijdelijk te bevredigen. Er ontbrak iets wezenlijks. Iets wat constant was. Ik verlangde naar waarheid. Dat wat echt is. Het leven waarin ik terecht was gekomen voelde als een grillige droom.

Eigenlijk is er altijd maar één drijfveer, één focus geweest in mijn leven: terug naar waarheid.

Valse kracht versus ware kracht

Parallel aan mijn maatschappelijke ontwikkeling, heb ik me ruim 30 jaar verdiept in natuurlijke processen, psychologie, medische wetenschap, filosofie, yoga, reiki, advaita, coaching, helend coachen, meditatie en heb ik diverse leermeesters gevolgd. In de natuur, waar ik veel van mijn vrije tijd doorbracht, kon ik “thuis zijn” ervaren. Ik ging zien dat er twee soorten kracht zijn. Ware kracht is de kracht van het leven zelf: een lichte stroom van gemak die we wel kunnen ervaren, maar niet kunnen (be)grijpen. Valse kracht is de kracht van alles waaraan we verstandelijk ‘betekenis’ geven, van alles waarin we aangeleerd zijn te geloven. Een conceptuele wereld met begrippen als status, financiële vrijheid, titels, dat droomhuis of die partner die je compleet maakt. Grootste kenmerken: angst, behoefte en kwetsbaarheid.

De droom

Het ongemak, de teleurstelling die ik ervoer door het najagen van vervulling buiten mezelf, bleken wegwijzers te worden naar huis. Naar mijn echte thuis. Ik ging voelen wat gezien wilde worden en begreep dat het najagen van vervulling in de wereld altijd gebeurt vanuit een gevoel van tekort. En dat is niet erg. Elke wens om bevestigd te worden is een uiting van de diepere wens om weer compleet (Eng. whole, holy = heel) te zijn. Heelheid (=liefde) is wat we zijn, maar we kunnen het niet ervaren met ons verstand. Daarom zoeken we het. Ik was niet zo zeer vergeten dat ik het leven zélf ben, maar was in plaats daarvan in de mentale versie van het leven gaan geloven omdat de wereld mijn heelheid niet kon zien en er voor de mentale versie wel bevestiging te halen viel. Zo ontstaat de droom. De illusie.

Wat ben ik?

Vanuit mijn passie voor het Leven dat door elk van ons stroomt, werk ik met mensen die om welke reden ook merken dat ze niet ten volle leven. Vaak hebben ze het gevoel alsof er iets mist, of lopen ze ‘vast’ in relaties, op het werk, door ziekte of verlies. Ik help hen inzien dat dit gemis of vastlopen een signaal is voor verandering; onderdeel van een heel natuurlijk proces. Er is niets mis; er is alleen de perceptie dat er iets mis is. En wat de sensaties die wij ongemak en pijn noemen betreft, ze zijn niets anders dan een liefdevolle ‘vraag naar aandacht’, die ons wil terugbrengen in het moment, bij dat wat we werkelijk zijn.

Gedachten zijn prima, doelen zijn prima, er is nooit iets mis. Maar het leven is iets anders dan onze opvatting ervan. Het leven is wat er is in het moment, wanneer je je niet identificeert met wat je denkt. Als dat niet bewust ervaren wordt, dan komt je levensverhaal op de voorgrond, en het leven zélf op de achtergrond. Dan voelt het leven vaak als onbeheersbaar en soms zelfs als bedreigend. Dan ervaar je jezelf als kwetsbaar!

Als je ervaart dat jij het leven bent, dan wordt je levensverhaal een licht spel waarin alle concepten die je beperken hun lading verliezen.

Je komt er achter, achter de droom, in de werkelijkheid, waar geluk niet van buiten komt maar is wat je bent: de ruimte voor alles. En dat is de werkelijke betekenis van liefde: de ruimte voor alles, of wel, de afwezigheid van weerstand.